Dag zes en zeven, deel 2

Wat te vertellen over de heenreis... Boomwortels, richels,  loszittende stenen, zeer steile paden, zere tenen en hielen, wespensteek, blaren, hoge bergen en diepe dalen,  maar ook: koud bronwater, schaduw onder de bomen, oppeppende woorden, mooie uitzichten, enthousiasme, gezelligheid, Gods grootheid en majesteit ervaren en uiteindelijk de berghut.
Mooi en dankbaar om te zien dat iedereen het eindpunt gehaald heeft zonder noemenswaardige problemen!
Bij de grote berghut gingen de meesten eerst hun flesjes vullen bij de bron om daarna een slaapplek te bemachtigen. We moesten ons verdelen over verschillende kamers en dat we best even puzzelen. Voor een aantal was het belangrijk een goede nacht te maken, dus waren de afspraken over het tijdstip van slapen door iedereen een reden om toch maar op tijd de ogen dicht te doen. Rond 23.00 uur was het stil.
Donderdagmorgen hebben we om 8.00 uur buiten kunnen ontbijten. Dat was,  volgens de mensen die eerder waren geweest, uitzonderlijk. Wat een bijzonder uitzicht met die wolken in het dal en de wolken die weer zagen ontstaan. En wat een heerlijkheid om die zon te voelen in de vroege morgen. Het was mooi om met elkaar het begin van de dag te beginnen met bijbelstudie en zingen: 'From the mountains, to the valley....'. Nadat iedereen zijn spullen had gepakt en de flessen gevuld waren, begon de afdaling. En het was met recht een afdaling!

Bij de waterval rusten

De tocht

Op een paar vlakke stukken en een enkele stijging na, daalden we de 1000 m. snel.We vertrokken ' s morgens om10 uur en we arriveerden om 15.15 uur. Wat waren we blij, vermoeid en trots! Er waren er onder ons die zelfs de weg kusten...
Nadat we heerlijk koffie hadden gedronken en brood hadden gegeten, zijn we weer richting Cristesti gereden. Wat was het een leerzame tocht voor allemaal: doorzetten, wachten en letterlijk omzien naar de ander en afzien! Mooi om dit met elkaar te beleven: jongeren uit Cristesti en jongeren uit Nederland.
Wordt vervolgd.